Jakże często przychodzimy do naszego Boga, żeby prosić Go o różne rzeczy. To piękny przejaw naszej wiary. To znak, że wierzymy w Jego moc, w siłę Jego błogosławieństwa, w Jego nieskończone miłosierdzie. Prosimy naszego Pana o dobro, o błogosławieństwo w naszej codzienności, o zdrowie dla siebie i bliskich, o udzielenie tych łask, których brak mocno odczuwamy w naszych sercach. Tak, to na pewno znak naszej wiary. Ale rodzi się pytanie, czy na tym zatrzymuje się nasza modlitwa? I kolejne: czy przychodzimy do naszego Zbawiciela z darem płynącym z naszego serca? Serca kochającego Boga. Serca chcącego pełnić wolę Ojca, który jest w niebie. Serca otwartego na Boży plan wobec każdego człowieka. Czy dajemy coś naszemu Stwórcy i Odkupicielowi, czy tylko oczekujemy Jego pomocy, interwencji, spełnienia naszych oczekiwań?
Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego jest pięknym gestem miłości płynącym z serca, które kocha Jezusa. Jest gestem miłości wobec nieznanego człowieka, a raczej nieznanych ludzi, którzy swoim działaniem mogą doprowadzić do zabicia niewinnego dziecka i jednocześnie doprowadzić samych siebie do popełnienia bardzo ciężkiego grzechu. Bo tym jest aborcja: zabójstwem niewinnego i bardzo ciężkim grzechem matki, ojca, lekarza, pielęgniarki i wielu innych osób, które namawiały do tego czynu i w nim uczestniczyły. Aborcja to wielkie zło, za które trzeba będzie odpowiedzieć przed Jezusem, który stanowczo ostrzega: „Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25,40). Aborcja więc, jest uczestnictwem w zabiciu Pana Jezusa! Dlatego tak bardzo potrzebna jest modlitwa o ocalenie poczętych dzieci oraz modlitwa o ocalenie duszy matki tego dziecka, jego ojca, babć i dziadków, o ocalenie dusz pracowników klinik mordujących nienarodzone dzieci.
Grzech człowieka to rana na kochającym Sercu Pana Jezusa. Każdym grzechem powodujemy ból Zbawiciela, wzmagamy Jego cierpienie. Smutny jest Pan Jezus, gdy ludzie odrzucają Jego miłość, gdy kolejny raz skazują Go na śmierć. Dlatego tak ważna i piękna jest modlitwa zadośćuczynienia – modlitwa płynąca z głębi serca kochającego Boga. Modlitwa, którą chcemy nieść pocieszenie zasmuconemu grzechem Bogu. Modlitwa, którą pragniemy, jak święta Weronika, otrzeć umęczone Oblicze Pana. I taką właśnie jest modlitwa duchowej adopcji, ponieważ nie oczekujemy w niej niczego dla siebie, pragniemy jedynie wzbudzić uśmiech na twarzy Zbawiciela, pragniemy dobra dla innych ludzi.
Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego to zobowiązanie się do trwającej dziewięć miesięcy, codziennej modlitwy w intencji jednego poczętego, jeszcze nienarodzonego dziecka. Modlitwy o to, aby jego rodzice z miłością je przyjęli, aby życie dziecka po narodzeniu było święte. Ta modlitwa to jeden dziesiątek różańca i kilka zdań prośby o uratowanie życia dziecka. Tak niewiele, zaledwie kilka minut w ciągu dnia, które, jeśli rzeczywiście brak nam czasu, aby uklęknąć w zaciszu domu lub kościoła, można wygospodarować jadąc autobusem, stojąc w kolejce, idąc na zakupy… Do modlitwy różańcowej można „dorzucić” dobrowolne postanowienie, np. post, ofiarowanie Komunii Świętej, prosty lecz płynący z serca uczynek miłosierdzia. To tak niewiele, a może przynieść tak wiele dobra!
Podjęcie Duchowej Adopcji ma charakter uroczystego przyrzeczenia, składanego podczas Mszy Świętej. Najczęściej ma ono miejsce 25 marca, w uroczystość Zwiastowania, albo 8 grudnia, w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, ale naturalnie można to uczynić w każdym czasie. Oto treść przyrzeczenia: „Boże, Ojcze wszechmogący, Najświętsza Panno, Bogarodzico Maryjo, wszyscy Aniołowie i Święci! Wiedziony pragnieniem niesienia pomocy w obronie nienarodzonych postanawiam i przyrzekam, że od dnia …(podajemy datę) , biorę w Duchową Adopcję jedno dziecko, którego imię jedynie Bogu jest wiadome, aby przez dziewięć miesięcy, każdego dnia, modlić się o uratowanie jego życia oraz o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu. Tymi modlitwami będą: jedna Tajemnica Różańca, moje dowolne postanowienia i modlitwa, którą dziś po raz pierwszy odmówię: Panie Jezu, za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością oraz za wstawiennictwem świętego Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po urodzeniu - proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę, daj rodzicom miłość i odwagę, aby swoje dziecko pozostawili przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen.”
Jeśli nie mamy możliwości podjęcia Duchowej Adopcji podczas Mszy Świętej, można to zrobić także samemu, np. podczas adoracji Pana Jezusa lub w czasie indywidualnej modlitwy w domu.
Do Duchowej Adopcji można również przystąpić podczas rekolekcji. Rekolekcje do dobry czas, w którym w ciszy i spokoju wsłuchujemy się w Boże Słowo, rozważamy, medytujemy. To czas, w którym nabieramy siły, aby nieść codzienny krzyż, aby swoim życiem i modlitwą świadczyć o Bogu i Jego miłości do każdego człowieka. To czas, w którym pogłębiamy swoją wiarę i oczyszczamy dusze.
Wojciech Jaroń
