Bruksela, 12 sierpnia 2024 r.

Dla Niego żyję: jest to Chrystus, który żyje we mnie (Ga 2, 20)

 

Do współbraci SCJ
i wszystkich członków Rodziny Sercańskiej

„Rok Jubileuszowy jest na przestrzeni lat tym, czym niedziela jest w porządku tygodnia (…)” My, zakonnicy sercańscy i członkowie rodziny sercańskiej, z radością wkraczamy w Rok Jubileuszowy 2025, ogłoszony przez Ojca Świętego, jako rok łaski i nadziei dla całego Kościoła powszechnego. Łącząc się z Kościołem w przeżywaniu Jubileuszu Nadziei, podejmiemy także naszą pielgrzymkę dziękczynną Bogu z okazji setnej rocznicy narodzin dla nieba (vere dies natalis) naszego Założyciela, Czcigodnego Ojca Leona Jana Dehona i stupięćdziesięciolecia założenia naszego Zgromadzenia. Faktycznie bowiem 12 sierpnia 2025 roku minie dokładnie 100 lat od śmierci Ojca Dehona, a 28 czerwca 2028 roku minie 150 lat od założenia Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego.

Te dwa wydarzenia mają dla nas wielkie znaczenie, gdyż zapraszają nas do głębokiej odnowy, zarówno z punktu widzenia naszej tożsamości, jak i naszej misji w Kościele i w świecie. Każdy członek Zgromadzenia i rodziny sercańskiej jest wezwany do przeżywania tych wydarzeń z radością i do czerpania z nich maksymalnego pożytku duchowego i charyzmatycznego.

Opierając się na Słowie Bożym, którego rozważanie zajmowało szczególne miejsce w życiu O. Dehona (Założyciela), ale także na Konstytucjach, będących prawdziwym świadectwem charyzmatycznego i duchowego dziedzictwa pozostawionego nam przez Założyciela, wybraliśmy jako temat, który będzie nam towarzyszył w tych latach obchodów: „Dla Niego żyję: jest to Chrystus, który żyje we mnie” (Ga 2, 20). Z jednej strony słowa te jawią się jako fundament doświadczenia wiary Założyciela (Konst. 2), z drugiej zaś kondensują jego życie na służbie Królestwu Najświętszego Serca w duszach i społeczeństwach. Jest to zatem zanurzenie w doświadczeniu wiary Ojca Dehona poprzez medytację Pisma Świętego, ale także powrót do naszych charyzmatycznych i duchowych korzeni poprzez studiowanie i medytację naszych Konstytucji, w szczególności bloku: „Z Chrystusem w służbie Królestwa” (Konst. 9-39).

Droga, którą podejmiemy, jak to zostało przedstawione na ostatniej Kapitule Generalnej, będzie miała jako wstęp rok przygotowawczy, trwający od 12 sierpnia 2024 r. do 12 sierpnia 2025 r., i trzy lata obchodów. Mamy nadzieję, że z Bożą pomocą i współpracą wszystkich będzie to okres głębokiej odnowy ducha i powołania dla każdego członka Zgromadzenia i rodziny sercańskiej.

Podczas tej drogi szczególne znaczenie będą miały cztery historyczne miejsca Zgromadzenia: Bruksela/Saint-Quentin (Francja), Quito (Ekwador), Kisangani/Wamba (Dem. Rep. Konga) i Yogyakarta (Indonezja). Symbolem krzyża, który wskazuje na położenie tych miejsc, chcemy objąć świat, aby potwierdzić nadzieję, która płynie z otwartego boku krzyża, będącego niegasnącym wyrazem miłości Chrystusa. Nie będą to ekskluzywne miejsca celebracji, ale punkty emblematyczne, które posłużą nam do wspomnienia, pogłębiania i celebrowania istotnych aspektów otrzymanego charyzmatu:

  • Bruksela/Saint-Quentin, miejsca śmierci Założyciela i narodzin Zgromadzenia, które stanowią kolebkę naszej duchowości i naszego zaangażowania społecznego, chcemy odnowić nasze powołanie sercańskie (Domine, quid me vis facere?) i odkryć na nowo naszą tożsamość duchową, fundament „naszego doświadczenia wiary” (Konst. 9) w świetle doświadczenia wiary Założyciela (Konst. 2-5).
  • Quito, miejsce pierwszej misji Zgromadzenia, które reprezentuje nasze zaangażowanie misyjne i apostolskie. Stąd pragniemy wspólnie potwierdzić, drogie naszemu Założycielowi, zaangażowanie misyjne, by realizować Królestwo Boże (Adveniat Regnum Tuum), doświadczając i przeżywając misyjny wymiar naszego powołania „świadków prymatu Królestwa” (Konst. 10-15).
  • Kisangani/Wamba, miejsca świadectwa wiary naszych męczenników, współbraci, których krew i życie na zawsze naznaczyły ziemię afrykańską i ukazały znaczenie oblacji przeżywanej w Zgromadzeniu (Ecce venio, Ecce ancilla). Z tego miejsca pragniemy podkreślić naszą oblację wynagradzającą, jednocząc się z ofiarą Chrystusa na krzyżu dla zbawienia świata; i, za przykładem naszych męczenników, odnowimy się w proroczym wymiarze naszego sercańskiego powołania, „zjednoczeni z Chrystusem w Jego miłości i w Jego oblacji dla Ojca” (Konst. 16-25).
  • Yogyakarta, miejsce naszego otwarcia na świat, w jego różnorodności kulturowej i religijnej, z potrzebą otwarcia na dialog i komunię (Sint Unum) pomiędzy nami, pomiędzy mężczyznami i kobietami naszych czasów i w świecie, w którym żyjemy. Stąd chcemy odnowić nasze zaangażowanie społeczne „uczestnicząc w misji Kościoła” (Konst. 26-34) i „wrażliwi na wezwania świata” (Konst. 35-39), czyli wrażliwi na promowanie nowej jedności ludzkiej, zbudowanej na sprawiedliwości i pokoju, zaniepokojeni o ekologię i ochronę naszego wspólnego domu, świadcząc o tym, że „braterstwo, którego ludzie pragną, jest możliwe w Jezusie Chrystusie” (Konst. 65).

Każdy obszar geokulturowy, w porozumieniu z Zarządem Generalnym, zorganizuje się w taki sposób, aby każdy temat został należycie poruszony i udostępniony wszystkim innym obszarom i w jedności z rodziną sercańską. Wyrażamy życzenie, aby w tym celu przełożeni Jednostek powołali swoje lokalne komitety lub komisje. Z kolei prosimy Konferencje Przełożonych Wyższych każdego obszaru geokulturowego o powołanie komisji kontynentalnej. Wyrażamy nadzieję, że na początku października Sekretariat Generalny Zgromadzenia otrzyma nazwiska koordynatorów i sekretarzy komisji każdego obszaru geokulturowego, aby móc jak najlepiej rozwinąć współpracę i ogólne planowanie.

Zapraszam Was do skorzystania z tego momentu, tak indywidualnie jak i wspólnotowo, aby dokonać przeglądu naszej tożsamości i naszej misji poprzez modlitwę, studium, a także poprzez nasze apostolaty.

W dniu dzisiejszym, 12 sierpnia 2024 r. i w tym domu, w którym 12 sierpnia 1925 r. zmarł nasz czcigodny Założyciel, Ojciec Leon Jan Dehon, ogłaszam za otwartą drogę naszego Jubileuszu Sercańskiego, który będzie trwał od niniejszego pamiętnego dnia do 28 czerwca 2028 r. Oby te lata przygotowań, formacji i celebracji odnowiły naszą odpowiedź na otrzymane powołanie do miłości i wynagrodzenia, aby zwiększyć nasz zapał misyjny i naszą pasję na rzecz sprawiedliwości i pokoju w trosce o nasz wspólny dom, abyśmy byli zawsze i wszędzie „prorokami miłości i sługami pojednania ludzi i świata w Chrystusie” (Konst. 7).

P. Carlos Luis Suárez Codorniú, scj
Przełożony Generalny
ze swoją Radą