Inaugurację roku akademicznego rozpoczętego w Stadnikach w Wyższym Seminarium Misyjnym Księże Sercanów rozpoczęto odśpiewaniem hymnu „Gaude Mater”. Po czym Rektor Seminarium ks. Leszek Poleszak SCJ rozpoczynając swoje wystąpienie, zapowiedział motto tego 58 roku akademickiego mające być myślą przewodnią w tym okresie nauczania i studiów. „Ten, kto mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie” słowa zaczerpnięte z rozdz. 6 św. Jana (J 6, 57). Ksiądz Rektor powiedział: „My jako Sercanie doskonale zdajemy sobie sprawę z tego, że Eucharystia dla naszego Założyciela była kwestią fundamentalną. Rozpatrywał ją zawsze w perspektywie wcielenia odwiecznego Słowa Ojca, które właśnie w darze Eucharystii oddaje się człowiekowi bez reszty. «Bóg wyniósł naszą naturę do nadzwyczajnej godności, jednocząc się z nią poprzez łaskę» zapisał o. Dehon w jednej ze swoich notatek. Łaska, która nas jednoczy z Bogiem jest pieczęcią naszego usynowienia w Nim. Sprzeczne osobistej relacji z Bogiem, zjednoczenie z naszym Panem w Eucharystii czyni nas podobnymi do Niego, jeśli oddajemy nasze dusze i wszystkie nasze zdolności Jego kierownictwu i Duchowi Świętemu temu, który uświęcał Jego człowieczeństwo. W perspektywie formacji do życia zakonnego i do prezbiteratu pobożność eucharystyczna nabiera bardziej szczególnego znaczenia. Stanowi ona bowiem centrum duchowości kapłańskiej i zakonnej, w której osoba powołana do wyjątkowego naśladowania Chrystusa spotyka się z Nim namacalnie i bezpośrednio. To tutaj formuje się jej pragnienie do coraz bliższemu oddania się Ojcu i ludziom. Tutaj kształtuje się duch ofiary i wynagrodzenia. Tutaj też może uczyć się ducha służby i wspólnoty czerpiąc najlepsze i najbogatsze wzorce od samego Syna Bożego. Mam nadzieję, że nowy rok akademicki pogłębi w nas wszystkich umiłowanie Chrystusa eucharystycznego i Jego stylu obecności pośród nas. Temu mają służyć zarówno wykłady akademickie, formacja seminaryjna jak i też różnorodne formy zaangażowań pastoralnych czy posług. Mam nadzieję, że alumni chętnie i obficie skorzystają z możliwości rozwoju intelektualnego i duchowego jakie otrzymują”.

Kończąc to wprowadzenie ks. Rektor przywitał wszystkich przybyłych na tę uroczystość, szczególnie księdza Prowincjała polskiej Prowincji Księży Sercanów ks. Wiesława Święcha SCJ i wraz z nim wszystkich współbraci z naszych wspólnot sercańskich. Przywitał również ks. dr Krzysztofa Porosło, wykładowcę UJPII w Krakowie, dziękując równocześnie za wyrażenie zgody na wygłoszenie wykładu inauguracyjnego. Zostali również powitani obecni przedstawiciele szkolnictwa, z którymi współpracuje Seminarium, pani mgr Bernadetta Kańska, dyrektorka sąsiedniej Szkoły Podstawowej im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego, pan mgr inż. Bogusław Lichoń dyrektor Zespołu Szkół im. ks. Józefa Tischnera w Dobczycach. Także zostali powitani i pozdrowieni wszyscy profesorowie i wykładowcy Seminarium jak i alumni rozpoczynający kolejny rok swojej formacji akademickiej, jak również postulantów wraz z mistrzem Postulatu ks. Witolda Janusia SCJ i wszystkich zgromadzonych. Pozdrowienia zostały również skierowane do wszystkich domowników, pracowników, ojców duchownych i dobroczyńców Seminarium dzięki jest możliwe tworzenie tego dzieła formacji i studiów. Przekazał również pozdrowienia i życzenia dla alumnów na najbliższy rok akadamicki od dziekana Uniwersytetu Papieskiego im. Jana Pawła II.

Kończąc życzył wszystkim alumnom i wykładowcom, by ten czas był obficie wykorzystany na studia, rozwój duchowy i charyzmatyczny. Życzył równocześnie wszelkiego błogosławieństwa Boga jak i by Maryja Matka osób konsekrowanych wypraszała dar nowych powołań zakonnych, kapłańskich i misyjnych.

 

Następnie głos został oddany Pefektowi studiów, ks. dr Adamowi Pastorczykowi SCJ, który przedstawił sprawozdanie z działalności naukowo-dydaktycznej i apostolskiej w Wyższym Seminarium Misyjnym Księży Sercanów za rok akademicki 2020/2021, które mottem przewodnim były słowa Elżbiety skierowane do Maryi „Błogosławionaś, któraś uwierzyła”. Zgodnie z tym tematem miniony rok akademicki dla alumnów, był czasem pogłębiania tajemnic maryjnych. Przygotowania się do tego, by „tak jak Maryja stawać się codziennie ikoną nowego, nie teoretycznego, ale realnego świata, w którym każdy będzie mógł zostać zanurzony nie w doktrynie, lecz w prawdziwej, choć czasami niedostrzegalnej dla ludzkiego oka obecności Chrystusa”. W minionym roku akademickim miało znaczenie szczególne wydarzenie, które wpisało się w życie Kościoła i naszego Zgromadzenia Sercanów. Była to 100. rocznica poświęcenia Kościoła i Narodu polskiego Sercu Bożemu. Dla naszej Prowincji to wydarzenie było wydarzeniem historycznym. „11 czerwca 2021 roku, w Uroczystość Najśw. Serca Pana Jezusa, w obecności współbraci i przedstawicieli Ruchu Sercańskiej Młodzieży oraz Sercańskiej Wspólnoty Świeckich, ksiądz Prowincjał Wiesław Święch SCJ, w kościele parafialnym w Stadnikach zawierzył Bożemu Sercu całą polską Prowincję Zgromadzenia Księży Najśw. Serca Jezusowego”. W dalszej części sprawozdania ks. Prefekt przedstawił, z nazw i numerów, wszystkie wydarzenia, sympozja, konferencje, kursy, działania pastoralne i duszpasterskie podjęte przez Seminarium zwieńczone egzaminami i zdobyciem tytułów magistra przez tych, którzy ukończyli proces swoich studiów. Jednymi z ważnych wydarzeń tego roku akademickiego były śluby wieczyste i święcenia kapłańskie.

 

Następnie do wygłoszenia wykładu inauguracyjnego został zaproszony ks. dr Krzysztof Porosło, wykładowca teologii dogmatycznej na Uniwersytecie Jana Pawła II oraz diecezjalny duszpasterz akademicki przy Kolegiacie św. Anny w Krakowie, równocześnie jest pasjonatem liturgii.

 

Rozpoczynając ten wykład ks. Krzysztof zauważył, że poszukiwania wokół tego zagadnienia eucharystycznego były pasjonujące i chciałby w jakimś stopniu chciałby tę pasję przekazać słuchającym. Pokazuje, że czytając mowę eucharystyczną Chrystusa w Ewangelii Janowej rozdz. 6, z której zostało wzięte motto obecnego roku akademicznego „ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie”, możemy rzeczywiście zauważyć, że spożywanie spożywanie Ciała i Krwi Chrystusa daje życie, i to takie życie, które sięga wieczności. Chrystus tu wskazuje, że Duch daje życie. „Ten Duch, który najpierw w łonie Maryi ukształtował człowieczeństwo Chrystusa. Ten Duch, który namaścił Chrystusa w scenie chrztu. Ten Duch, który w końcu, wskrzesił po śmierci krzyżowej Chrystusa w Jego Zmartwychwstaniu”. Prelegent powiedział, że ten wykład inauguracyjny chciałby poświęcić tematowi, który być może jest rzadko podejmowany. Mianowicie „Wino Ducha Świętego” czyli o przyjmowaniu Ducha Świętego w Komunii świętej. Temat, który był bardzo obecny w teologii Ojców Kościoła jeszcze w teologii średniowiecznej. Mimo, że obecnie ten temat rzadziej pojawia się w komentarzach czy nauczaniu możemy go jednak dostrzec w ostatniej encyklice Jana Pawła II o Eucharystii „Ecclesia de Eucharistia”. Papież pisze „gdy w Komunii św. przyjmujemy Ciało i Krew Chrystusa, przekazuje On nam także swego Ducha”. Prelegent nawiązał do tekstów, które Ojciec Święty użył w tekście encykliki, św. Efraima, św. Jana Chryzostoma i Mszału Rzymskiego. Również na podstawie 10 przykładów z różnych tradycji liturgicznych naświetlających aspekt przyjmowania Ducha Świętego w Komunii z różnych stron i z różnych perspektyw, ukazał pneumatologiczne ujęcie Eucharystii.

Przytoczył m.in. piękny tekst św. Efrema Syryjczyka (+378) o Eucharystii i rozwinął niektóre jego elementy:

„W Twym chlebie żyje ukryty Duch; w Twym winie płonie Ogień, który nie może być wypity. Duch w Twym chlebie. Ogień w Twym winie, są wielkimi cudami, jakie przyjmują nasze wargi.

Pan zstąpił na ziemię do ludzi, czyniąc ich nowymi stworzeniami. Jak aniołom, tak i ludziom dał Ogień i Ducha, by się stali wewnętrznie Ogniem i Duchem (...)

Tu nowy cud Pana: Ogień i Duch do pożywania i picia. Niegdyś spadł ogień jako kara na grzeszników, teraz spada Ogień łaski i mieszka w chlebie.

Tamten ogień palił ludzi, teraz pożywacie w chlebie Ogień, co daje życie. Ogień strawił ofiarę Eliasza; Ogień miłosierdzia stał się nam ofiarą życia. Ogień niegdyś pochłonął ofiarę; Twój, Panie, Ogień jemy przy Twej ofierze (...).

Z kielicha życia twe służebnice biorą w płaszczu kroplę życia. W płaszczu świątyni moc się kryje. Niepojęta rozumem moc wiary zniżyła się w miłości, na ziemię zesłała, by spocząć na płaszczu ołtarza przebłagalnej ofiary.

Ogień i Duch był w łonie, które Cię zrodziło. Ogień i Duch był w rzece, która Cię ochrzciła. Ogień i Duch są w chrzcie, jak w chlebie i kielichu jest Ogień i Duch”.

 

Ks. Prelegent zachwycił się również tekstem hymnu św. Ambrożego „Splendor Paternae gloriae” (O blasku ojcowskiej chwały) przytaczając dosłowne tłumaczenie jak i tłumaczenie, którym modlimy się w brewiarzu. „Chrystus będzie dla nas pożywieniem, a naszym napojem wiara, z radością pijemy, trzeźwe upojenie Ducha” w bardziej dosłownym tłumaczeniu korespondującym do tłumaczenia brewiarzowego „Niech pokarmem Chrystus będzie, wiara zaś napojem naszym, zaczerpnijmy więc z radością, z ożywczego zdroju Ducha”. Dosłowne tłumaczenie nawiązuje do listu do Efezjan 5, 18: „nie upijajcie się winem, ale napełnijcie się Duchem”. To „trzeźwe upojenie” napełnia Duchem dając możliwość wyjścia z siebie otrzymując nadprzyrodzone dary, by prosto i twardo stanąć na fundamencie życia.

Na pewno warto jeszcze raz zbliżyć do całego wykładu ks. dr Krzysztofa Porosło, miejmy nadzieję, że będzie taka możliwość.

Po tym wystąpieniu ks. Prefekt zakończył to spotkanie i zaprosił na Mszę świętą do kaplicy seminaryjnej. Mszy świętej koncelebrowanej przewodniczył Prowincjał polskiej Prowincji Księży Sercanów ks. Wiesław Święch SCJ. On również powiedział okolicznościowe kazanie. Zaznaczył w nim, że centrum naszego życia jest Eucharystia, która dotyka naszego człowieczeństwa. Nawiązując do wybranego motta obecnego roku akademickiego „ten, kto mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie” kaznodzieja podjął temat symbolu chleba. „Chleb w ewangelii zajmuje miejsce bardzo ważne” choć możemy zauważyć, że postawa Chrystusa do chleba nie zawsze jest taka sama. Z jednej strony mówi, by nie troszczyć się o to co ma się jeść z drugiej uczy nas modlić się o chleb. Rozdaje rozmnożony chleb i gani, że ludzie szukają Go tylko dla tego, że jedli do sytości. A dla najważniejszego daru jakim jest On sam, bierze chleb. Chrystus staje się pokarmem. Jego ofiara syci, poi i daje nadzieję. W tym oddaniu się Boga nam możemy dostrzec dwa przymierza: Syn Boży wziął ciało od człowieka, to ciało, które On miał w rękach u początku i z którego wziął je człowiek, następnie Jezus kładzie Swoje Ciało na stole wieczernika i daje Sam siebie nam na pożywienie. Staje się Chlebem, staje się pożywieniem. Świętując Eucharystię musimy pamiętać, – podkreślił ks. Prowincjał – że ci, którzy gromadzą się wokół stołu Chrystusa zostają z Nim zjednoczeni, zostają w Niego wszczepieni. Dlatego Eucharystia jest dla nas wezwaniem, byśmy jako wspólnota Chrystusa, stawali się chlebem dla dzisiejszego świata.

ZKH SCJ

 

Zobacz również stronę Seminarium – Nowy Rok akademicki 2021/2022