W kończącym się roku w naszym Zgromadzeniu odbyły się dwa ważne spotkania poświęcone formacji. Jedno z nich adresowane było do współbraci zaangażowanych w formację w Dystrykcie indyjskim (IND). Drugie spotkanie odbyło się w Demokratycznej Republice Konga (DRC) i zgromadziło formatorów z Mozambiku, Madagaskaru, Kamerunu i Konga.
INDIE
Do prowadzenia spotkania została zaproszona s. Preetha (Nazaretanka) oraz ks. Tomy (diecezja Chenganachery). Oboje są absolwentami psychologii na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Udzielili oni wielu rad i wskazówek jak poprawić system formacji.
Pierwszego dnia s. Preetha mówiła jak ważna jest dojrzałość emocjonalna. Każdy z wychowanków jest dany formatorom jako dar, którym należy się zaopiekować. Zadaniem wychowawców jest cierpliwa pomoc w dojrzewaniu. Mają to czynić z najwyższą starannością i troską. Formator ma towarzyszyć wychowankowi w jego drodze ku osobistej dojrzałości. Każdy wychowawca powinien być osobą świętą, doświadczoną, uczącą się i pozwalającą prowadzić się i insporawć Duchowi Świętemu.
Drugiego dnia spotkania ks. Tomy mówił o wyzwaniach, jakie współczesny świata stawia na drodze formacji, głównie tych dotyczących tożsamości kapłańskiej i releacji międzyludzkich. Obecnie kapłańska tożsamość ulega ciągłej sekularyzacji i laicyzacji. Przywołała tu pwoeidzenie, którem mówi, że "kiedy duchowni upodobnili się do świeckich, Ci zaczęli szukać duchowości w innych religiach". Dlatego jednym z zadań formatora jest pomoc w podniesieniu samooceny zakonnika, ma on czuć się dumny z bycia duchownym. Oznacza to, że kandydaci w formacji muszą rosnąć i dojrzewać w szacunku dla siebie, pielęgnując swoje korzenie rodzinne, które pomagają im się rozwijać do dojrzałości religijnej. Ks. Tomy wspomniał również trzy istotne charakterystyczne cechy prawdziwego powołania kapłańskiego, a mianowicie: zdolność do samooceny, wzrost poczucia własnej wartości i zdolność do autentycznych relacji międzyludzkich.
Oprócz wysłuchania konferencji uczestnicy spotkania mieli okazję podzielić się swoimi doświadczeniami jako formatorów. Wszyscy mieli podobne spostrzeżenie, że musi istnieć ścisła współpraca pomiędzy formatorami a zarządem Dystryktu, aby móc osiągnąć cele postawione przed formacją. Formatorzy powinni również współpracować ze sobą nawzajem, aby wymieniać się doświadczeniami, by istniała ciągłość formacji na poszczególnych jej etapach. Sugerowano również, aby nieustannie inwestować siły Dystryktu w kształcenie nowych formatorów i wychowawców, którzy podejmą się tego ważnego dla Kościoła i Zgromadzenia zadania. Nie może bowiem dać dobrych owoców drzewo, które nie ma dobrych korzeni.
Spotkanie zakończyło się wizytą w sąsiadującej z Dehon Bavan wspólnotą w Kumbalanghy. Współbracia z tamtejszej wspólnoty przyjęli uczestników spotkania z wielką życzliwością i sprawili, że poczuli się jak w domu. Zaoferowali również uroczysty posiłek, podczas którego zaprezentowano program kulturalny przygotowany przez młodych kleryków.
AFRYKA
Kościół od dawna podkreśla wagę procesu formacyjnego. Również w naszym Zgromadzeniu formacja była zawsze priorytetem priorytetów. Odkąd o. Leon Dehon zapragnął zostać "prorokiem miłości i sługą pojednania" oraz pracować dla przybliżenia Królestwa Bożego w sercach i społeczeństwach zrozumiał, że jest to możliwe jedynie na drodze poważenej i odpowiedzialnej formacji swoich zakonników.
Po kilku dniach refleksji, dyskusji i wytężonej pracy uczestnicy spotkania przedstawili następujące wnioski:
- każda jednostka Zgromadzenia w Afryce powinna być otwarta na przyjęcie do swych domów kandydatów z innych krajów
- każda jednostka Zgromadzenia powinna zintensyfikować współpracę międzynarodową poprzez studencką wymianę, wysyłając swoich alumnów na studia w innym kraju
- formatorzy powinni być otwarci na pracę w domach formacyjnych w innym kraju Zgromadzenia, gdzie brakuje osób do tego przygotowanych
- wychowawcy na etapie formacji powinni zaszczepić swoim wychowankom pragnienie pracy z osobami żyjącymi na marginesie społeczeństwa (sierotami, chorzy, samotni, bezdomni, więźniowie, itp.)
- formatorzy mają pomóc wychowankom stać się bardziej zaangażowanymi w prace apostolskie
- wprowadzić pewne tradycyjne formy afrykańskiego wychowania młodych w formację kandydatów do Zgromadzenia (przysłowia, zagadki, obrzędy inicjacyjne, opowiadania, itp.)
- kłaść nacisk na poszanowanie wartości braterstwa, solidarności, służby, dzielenia się, bezinteresowności, przebaczenia, miłości i miłosierdzia oraz większe poczucie przynależności do wspólnoty i Zgromadzenia
- ćwiczyć młodych ludzi we właściwym korzystaniu z środkó społecznej komunikacji i internetu
- podkreślanie sercańskiego SINT UNUM jako narzędzie do walki z wszystkimi rodzajami anty-wartości, które są coraz bardziej panujące w naszych społeczeństwach afrykańskich (plemienność, protekcja, oszczerstwa i pomówienia, przekupstwa / korupcja, duch zemsty, nienawiści, zazdrości ...).
Ponadto podjęto następujące decyzje:
- stworzenie kanału komunikacji oraz wspólnej strony internetowej
- koordynatorem ds. formacji dla Afryki został wybrany ks. Charles Aime Koudjou SCJ z Kamerunu
- wszyscy formatorzy są zoobowiązani do przekazywania na bieżąco informacji o ważnych wydarzeniach z ich wspólnot
- komisje ds. formacji i studiów każdej z jednostek będą odpowiedzialne za dobre przygotowanie się do kolejnego spotkania, w którym powinno uczestniczyć połowa lub więcej osób zaangażowanych w formację, co pozwoli na szersze spektrum dyskusji
- kolejne spotkanie odbędzie się w Mozambiku w 2018 r. Temat: "Jak powinna wyglądać sercańska formacja w Afryce dzisiaj?"
Na zakończenie spotkania prowadzący przpomniał, że formatorom powierzono niezwykle ważne zadanie wychowania nowych sercańskich pokoleń. – Formowani dzisiaj staną się jutro naszymi współbraćmi, przełożonymi. Przyszłość Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego jest w naszych rękach. Bądźmy świadomi tego zadania, kochajmy naszą pracę. Pomagajmy tym młodym ludziom, których Zgromadzenie powierzyło nam, aby stali się dobrymi chrześcijanami, sercanami i kapłanami. Postawmy Chrystusa w centrum naszego życia. Pomóżmy tym młodym chłopcom stać się "prorokami miłościa i sługami pojednania". Pomóżmy im "wyjść z zakrystii" i pójść do ludzi "żyjących na peryferiach". Życzę Wam owocnej posługi w waszych domach formacyjnych. Niech Bóg was błogosławi!
