„Zobaczyliśmy Jego gwiazdę na Wschodzie i przyszliśmy oddać Mu pokłon” – pod tym hasłem będzie przebiegał Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan 2022. Tym razem materiały do ekumenicznych modlitw przygotowała Rada Kościołów Bliskiego Wschodu.
Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan odbywa się co roku między 18 a 25 stycznia. To czas, gdy chrześcijanie różnych wyznań spotykają się na całym świecie na ekumenicznych nabożeństwach, modlitwach, konferencjach, koncertach i innych spotkaniach.
Nabożeństwo centralne Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan 2022 odbędzie się w niedzielę, 23 stycznia, o godz. 17:00 w prawosławnej katedrze metropolitalnej św. Marii Magdaleny w Warszawie.
Za: ► https://ekumenia.pl/aktualnosc/tydzien-modlitw-o-jednosc-chrzescijan-2022/
Materiały
Rada ds. Ekumenizmu Konferencji Episkopatu Polski i Polska Rada Ekumeniczna, podobnie jak w latach ubiegłych, wydały razem polską wersję broszury z materiałami na Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan 2022. Zamieszczono w niej m.in. omówienie tematu przewodniego Tygodnia, propozycje liturgii nabożeństw ekumenicznych, modlitwy, rozważania, informacje o Radzie Kościołów Bliskiego Wschodu. Broszurę można nabyć w centralach Kościołów.
Tekst broszury można pobrać ► tutaj pdf
Czytaj więcej:
► Idea i historia Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan
► Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan 2022 (materiały, harmonogramy i inne informacje)
Papież na rozpoczęcie Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan
Dziś rozpoczyna się Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan. Papież zachęca do udziału w tej ekumenicznej inicjatywie swym wpisem na Twitterze: „Jak Trzej Królowie, którzy przybyli ze Wschodu do Betlejem, aby oddać cześć Królowi i Mesjaszowi, my chrześcijanie, w różnorodności naszych wyznań i tradycji, jesteśmy w drodze do pełnej jedności. Módlmy się razem i patrzymy na Jezusa, naszego jedynego Pana” – napisał Franciszek, który będzie przewodniczył ekumenicznym nieszporom na zakończenie Tygodnia.
W poniedziałek rano 17 stycznia 2022 r., papież Franciszek spotkał się z delegacją ekumeniczną z Finlandii. Tradycyjne doroczne spotkanie odbyło się tuż przed tygodniem modlitw o jedność chrześcijan i świętem św. Henryka obchodzonym w Finlandii. Tym razem delegacja fińska była prowadzona ze strony luterańskiej przez biskupa Jukka Keskitalo z Oulu, który zaprosił Mari Valjakkę, księdza Samów i Tuomo Huusko, pastora z Inari. Ze strony katolickiej obecni byli biskup emeryt Teemu Sippo SCJ, administrator diecezji diecezji Marco Pasinato oraz proboszcz kościoła katedralnego św. Henryka Jean-Claude Kabeza.
Papież: wszystko rodzi się z łaski Boga, który pociąga nas ku sobie
„Powinniśmy odpowiedzieć Panu w podobny sposób, jak uczynili to Mędrcy ze Wschodu: podjąć wspólną drogę”. Te słowa Papież skierował do delegacji ekumenicznej z Finlandii, którą przyjął na audiencji. Franciszek odniósł się do tematu tegorocznego Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan wskazującego na Mędrców ze Wschodu, którzy pod długiej podróży znaleźli Jezusa i oddali Mu pokłon. Mogli tego dokonać, ponieważ sami byli przez Niego odszukani i pociągnięci Jego łaską.
„Istnieją etapy drogi, które są łatwiejsze i na których powinniśmy szybko i pilnie podążać naprzód. Myślę na przykład o tak wielu działaniach charytatywnych, które przybliżają nas do Pana obecnego w ubogich i potrzebujących, a jednocześnie jednoczą nas między sobą. Czasami jednak droga jest bardziej uciążliwa, a w obliczu celów, które wciąż wydają się odległe i trudne do osiągnięcia, może wzrosnąć zmęczenie i pojawić się pokusa zniechęcenia. W tym przypadku pamiętajmy, że jesteśmy na naszej drodze nie jako posiadacze, ale jako poszukujący Boga – podkreślił Papież. – Dlatego musimy iść naprzód z pokorną cierpliwością i zawsze razem, aby się wzajemnie wspierać, bo tego pragnie Chrystus. Pomagajmy sobie nawzajem, gdy widzimy, że drugi człowiek jest w potrzebie.“
Ojciec Święty zaznaczył, że w roku 2025 będzie obchodzona 1700. rocznica Soboru Nicejskiego. Trynitarne i chrystologiczne wyznanie wiary tego Soboru, który uznał Jezusa jako „Boga prawdziwego z Boga prawdziwego”, „współistotnego Ojcu” jednoczy wszystkich ochrzczonych. Franciszek zachęcił, aby w perspektywie tego wydarzenia odnowić zapał we wspólnym podążaniu drogą Chrystusa, drogą, którą jest On sam. Papież przypomniał również, że w 2030 roku minie 500 lat do tzw. „Konfesji Augsburskiej”. W czasie, kiedy chrześcijanie decydowali o podjęciu różnych dróg, zawarte tam wyznanie wiary stanowiło próbę utrzymania jedności. Nie powstrzymało ono podziałów, ale to wspomnienie może być sprzyjającą okazją, aby potwierdzić i wzmocnić dążenie do pełnej komunii oraz stać się bardziej uległymi wobec woli Bożej. Na zakończenie spotkania Papież raz jeszcze zachęcił do odważnego i konkretnego wspólnego podążania drogą w poszukiwaniu Boga.
Info po fińsku: ► https://www.vaticannews.va/sv/suomi/news/2022-01/paavi-tapasi-suomalaisen-delegaation-keskiossa-saamelaiset.html
Info po angielsku: ► https://www.vaticannews.va/en/pope/news/2022-01/search-for-christian-unity-must-be-a-journey-together-says-pope.html
Modlitwa o jedność, modlitwa za synod
Z okazji rozpoczynającego się Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan kardynałowie Mario Grech i Kurt Koch zapraszają wszystkich chrześcijan do modlitwy o jedność i do kontynuowania razem procesu synodalnego.
► https://www.vaticannews.va/pl/watykan/news/2022-01/modlitwa-o-jednosc-modlitwa-za-synod.html
Lista artykułów o ekumenizmie w ► Sympozjum oficjalnym periodyku naukowym Wyższego Seminarium Misyjnego Księży Sercanów w Stadnikach.
Sercanie o ekumenizmie
Ks. Kard Stanisław Nagy SCJ
Kard. Stanisław Nagy, wybitny teolog zaangażowany w działalność ekumeniczną, przyjaciel św. Jana Pawła II. Był profesorem KUL, kierownikiem I i II Katedry Teologii Fundamentalnej oraz Zakładu Teologii Fundamentalnej na Wydziale Teologicznym KUL, był przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Jana Pawła II KUL.
„Wielkie zasługi stroją zacną osobowość Jego Eminencji Księdza Kardynała Stanisława Nagyego – tak, iż Papieski Wydział Teologiczny ośmiela się iść śladami Jana Pawła II, kładąc wieniec honorowego doktoratu na Jego skronie” (Arcybiskup prof. Marian Gołębiewski, Wielki Kanclerz Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu).
Zob. ► Andrzej Napiórkowski OSPPE, Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie: „Eklezjologia ekumeniczna kard. Stanisława Nagy’ego”.
Ks. prof. dr hab. Tadeusz Kałużny SCJ
Profesor nadzwyczajny UPJPII. Kierownik Katedry Ekumenizmu. Członek zespołu redakcyjnego "Polonia Sacra", członek Rady Naukowej czasopisma „Studia i Dokumenty Ekumeniczne”.
Obszar badań naukowych: ekumenizm, teologia prawosławna, liturgia bizantyjska, katolickie Kościoły Wschodnie, historia współczesna Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Zob. ► Encyklopedia ekumenizmu w Polsce (1964–2014).
Zob. ► Ewangelizacja w Europie wschodniej w perspektywie ekumenicznej – problemy i wyzwania. (s. 59-81)
Ks. dr Adam Pastorczyk SCJ
Prefekt studiów w Wyższym Seminarium Misyjnym Księży Sercanów, napisał pracę doktorską na seminarium z teologii dogmatycznej i ekumenicznej pod kierunkiem ks. prof. dra hab. Tadeusza Kałużnego SCJ pt. ► „Ekumenizm realistyczny. Przywracanie widzialnej jedności Kościoła według Josepha Ratzingera/Benedykta XVI”.
Napisali o ekumenizmie:
Bp Paul Verschuren SCJ
„Priorytet wartości duchowych jest również ważny w ruchu o jedność chrześcijan. Zostało to wyjaśnione w sposób szczególny w nauczaniu Soboru Watykańskiego II. Pisząc w duchu praktycznego ruchu ekumenicznego, należy pamiętać o nawróceniu serca i świętym życiu, które powinno towarzyszyć prywatnym i publicznym modlitwom o jedność wszystkich chrześcijan. Ruch ekumeniczny ma swoją duszę. Właśnie tam jest to centrum siły, która wyprzedza spotkania, dyskusje i dokumenty. To centrum jest w Duchu Świętym, który żyje w Kościele i w nas, i który "pomaga nam w naszej słabości i modli się za nas".
To centrum jest na czele wartości duchowych, w modlitwie, w odnowie serca. Postęp jedności chrześcijańskiej zależy przede wszystkim od tych wartości.
Konieczne jest, abyśmy powracali do tego źródła życia duchowego i mocy, i tak odnawiali nasze życie w nadziei. Dlatego nasze dzisiejsze spotkanie w tym Kościele jest tak ważne. Prowadzi nas do serca ekumenizmu. Prowadzi nas do modlitwy i odnowy życia. Pomaga nam to dostrzec, że nasze serca potrzebują odnowy i że musimy dać w sobie więcej miejsca na działanie Boga, niż uczyniliśmy to do tej pory. Nasza wspólna modlitwa pomoże nam w większej mierze polegać na Bogu, a nie na nas samych. Kiedy Mojżesz zobaczył płonący krzak i chciał się do niego zbliżyć, musiał zdjąć buty, zapomnieć o sprawach ziemskich, aby mógł zbadać te niebiańskie. Abraham musiał opuścić swój dom i swój kraj. Pasterze z Betlejem i Mędrcy ze wschodu, też musieli odłożyć swoje obawy na bok i zaryzykować nawet swoje dobre imię. W ten sam sposób musimy również i my odejść od samych siebie. Musimy odłożyć na bok nasze uprzedzenia i dumę, aby Bóg mógł zakończyć swoją pracę w nas i z nami. Nasza modlitwa pomaga nam również dostrzec, że Duch wykonuje w nas swoje dzieło i że On prowadzi nas do ciągłego podążania naprzód na drodze do jedności, tak jak to widzi Bóg”.
► Fides 1985-02, s. 3-4, Pyhä Henki on ekumenian sielu (Duch Święty jest duszą ekumenizmu).
Bp Józef Wróbel SCJ
„W związku z tym należy pamiętać, że ta kaplica nie jest tylko miejscem spotkania ekumenicznego, gdzie się głównie rozmawia i dyskutuje. Kaplica ta jest miejscem modlitwy i medytacji, ponieważ właśnie one są głównym fundamentem ekumenizmu. To jest miejsce, w którym najpierw otwieramy swoje serce na Boga. Najpierw z Nim rozmawiamy. W tym dialog postrzegamy innych ludzi w duchu ewangelii jako bliźnich, których musimy kochać i szanować. Tutaj Jezus Chrystus pozwala nam usłyszeć Swoje Słowo: "Kto chce stać się wielki wśród was, ma być sługą innych, a kto chce stać się pierwszym wśród was, niech będzie niewolnikiem innych. Syn Człowieczy również nie przyszedł, aby mu służono, ale aby służyć i oddać swoje życie na okup za wielu" (Mt 20:26-28).
W głębokiej modlitwie Bóg objawia nam najważniejsze warunki ekumenizmu. Apostoł Paweł napisał: "Skoro jeden mówi: «Ja jestem Pawła», a drugi: «Ja jestem Apollosa», to czyż nie postępujecie tylko po ludzku? Kimże jest Apollos? Albo kim jest Paweł? Sługami, przez których uwierzyliście według tego, co każdemu dał Pan. Ja siałem, Apollos podlewał, lecz Bóg dał wzrost. Otóż nic nie znaczy ten, który sieje, ani ten, który podlewa, tylko Ten, który daje wzrost - Bóg." (1 Kor 3:4-7). My, chrześcijanie tego czasu w Finlandii, pochodzimy z różnych tradycji. Nauczyliśmy się naszego katechizmu od różnych nauczycieli. Jednak łaska Boża kształtuje nas w wiarze. Tylko Bóg może odnowić i wzmocnić w nas ducha jedności. Dlatego ta kaplica jest dla nas szczególnie ważnym miejscem. Tutaj modlimy się razem żarliwie do Boga, aby przywrócić jedność między naszymi kościołami, a jednocześnie pogłębić jedność w naszych sercach. W tym czasie modlitwy dziękując równocześnie prosimy Boga, za słowa archanioła Gabriela powiedziane do Dziewicy Maryi "Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego"— spełniły się podczas naszej pielgrzymki w kierunku jedności (Łk 1:37). Nieustannie wołamy do Boga, aby Duch Święty przyszedł do nas, a moc Najwyższego okryła nas Swoim cieniem, a słowa Chrystusa — "ut unum sint, żeby byli jednym" — rozbudziłyby ducha braterstwa w naszych sercach. Amen”.
► Fides 2007-02, s. 6, Kuurot hän saa kuulemaan ja mykät puhumaan Ekumeeninen rukousviikko: suomalaisvaltuuskunta Roomassa (Sprawia, że głusi słyszą, a niemi rozmawiają. Tydzień Modlitwy Ekumenicznej: delegacja fińska w Rzymie).
Ks. Ryszard Miś SCJ
► Fides 1989-01, s. 7, Yhteinen rukous ykseyden tiellä (Wspólna modlitwa drogą do jedności).
► Fides 1994-08, s. 5, Ekumenian periaatteita ja soveltamisohjeita (Zasady i wskazówki dotyczące stosowania ekumenizmu).
► Fides 1996-01, s. 2, Että he yhtä olisivat - uusin ekumeeninen asiakirja (Ut unum sint) [Aby byli jedno – najnowszy ekumeniczny dokument (Ut unum sint)].
Ks. Zdzisław K. Huber SCJ
Ekumenizm
Praca duszpasterska musi uwzględniać te trudności oraz fakt, że katolicy mieszkają otoczeni przez większość luterańską. Skutkuje to tym, że jedną z pierwszych cech apostolatu jest ekumenizm. Ekumenizm to codzienność kapłanów w Finlandii: np. biorąc pod uwagę, że 98% małżeństw to małżeństwa mieszane. Nie można więc ograniczyć się tylko do Kościoła katolickiego, ale trzeba stworzyć klimat zaufania i wzajemnego szacunku, aby nawiązać dialog z innymi Kościołami. Rola księdza katolickiego w Finlandii nie ogranicza się do obecności dla katolików, musi być również obecny wobec chrześcijan innych wyznań. Co ciekawe, uczniowie zobowiązani są do znajomości innych wyznań i w tym celu odwiedzają różne kościoły. Podczas tych spotkań jest miejsce na wyjaśnienie historii i ducha Kościoła katolickiego oraz znalezienie wspólnej platformy do prowadzenia dialogu ekumenicznego. Ten dialog jest bardzo ważny w Finlandii, zwłaszcza gdy widzimy ilość wyznań religijnych obecnych w tym kraju (La presenza SCJ in Finlandia (IT) ► Dehoniana 1996/2, 47-51).
► Fides 2013-01, s. 8, Uskon vuosi ja ekumenia >Jotta maailma uskoisi!< (Rok wiary i ekumenizm >Aby świat uwierzył<).
Zebrał ZKH SCJ
