Rok Ignacjański to powrót do źródeł, czyli do nawrócenia
Dzień wspomnienia św. Ignacego z Loyoli to centralny dzień Roku Ignacjańskiego ogłoszonego z okazji 500. rocznicy nawrócenia św. Ignacego Loyoli. W jego liturgiczne wspomnienie generał jezuitów o. Arturo Sosa sprawował liturgię w Manresie, miejscu, gdzie Ignacy, żyjąc przez rok jako pokutnik, dojrzewał w swym nawróceniu zapoczątkowanym podczas rekonwalescencji po ranach odniesionych w walce w obronie Pampeluny.
Krzysztof Bronk - Watykan
Jak mówi o. Thierry Dobbelstein dla jezuitów i wszystkich, którzy żyją duchowością ignacjańską rok ten jest powrotem do źródeł, czyli do tego nawrócenia, który przeżył ten baskijski rycerz. Musimy pozwolić, aby to nawrócenie do nas przemawiało – wskazuje o. Dobbelstein, odpowiedzialny za obchody Roku Ignacjańskiego u francuskojęzycznych jezuitów.
„Ignacy Loyola przekazuje nam nie tyle jakieś przesłanie, lecz własne doświadczenie. Jest to człowiek, który przeżył w sowim życiu kilka wstrząsów, poczynając od kuli armatniej, która zdruzgotała mu nogę w Pampelunie. Było to mąż wojny, który starał zwrócić na siebie uwagę, który dążył do zaszczytów. I wszystko to padło w gruzach z powodu jednej kuli armatniej. Dla Ignacego był to początek długiego procesu nawrócenia, w którym stopniowo w coraz większym stopniu zdawał się na Boże prowadzenie. A potem w swoich Ćwiczeniach Duchowych przekazał pewne wskazówki, które mogą pomoc również nam w 2021 r., abyśmy i my zdali się na Boże prowadzenie – mówi Radiu Watykańskimu o. Dobbelstein. - Ćwiczenia Duchowne to owoc jego doświadczenia. Opowiada, w jaki sposób Pan go prowadził. Włącza w to również rady, które sam otrzymywał w tym okresie od innych. Czerpie z wielkiego dziedzictwa Kościoła. On nadał jednak temu formę, ponieważ zauważył, że to co pomogło jemu, jest pomocne również dla innych. Ignacy bardzo szybko zaczął bowiem posługiwać innym, w ich duchowym rozwoju, aby i oni mogli poznać wolę Bożą względem ich życia i tym samym, by żyli lepiej i pełniej.“
Ignacy z Loyoli to idealny patron dla dzisiejszej młodzieży
Św. Ignacy z Loyoli to idealny patron dla współczesnej młodzieży. Ma wszystkie cechy potrzebne, aby jej zaimponować. „Był człowiekiem wielkich pragnień, nie bał się stawiać czoła wyzwaniom, kochał ludzi i charakteryzował się wielką duchową głębią” – powiedział w rozmowie z Radiem Watykańskim o. Jesús Zaglul Criado.
Łukasz Sośniak SJ – Watykan
Ignacy był marzycielem. Nie ograniczał swoich pragnień myśląc o trudnościach, które mogą pojawić się na drodze do ich realizacji. Założycielowi Towarzystwa Jezusowego nigdy nie przyszło by do głowy, żeby spokojnie przeżyć życie wykonując jakieś zwyczajne zajęcie. „Jego celem zawsze było podbicie całego świata. Niezależnie czy na danym etapie chciał być rycerzem, czy później, po nawróceniu, prześcignąć wszystkich świętych” – powiedział jezuita z Dominikany.
Ignacy był wielkim marzycielem
„Kolejną cechą Ignacego jest umiejętność stawiania czoła wyzwaniom. W realizację swoich pragnień wkłada całą pasję, serce i umiejętności. Napotyka wiele trudności, również z powodu nowatorstwa swoich propozycji, ale nigdy się nie poddaje. Określa siebie jako pielgrzyma, który cały czas jest w drodze, w poszukiwaniu realizacji woli Bożej – powiedział w rozmowie z papieską rozgłośnią o. Jesús Zaglul Criado. – Na pewnym etapie odkrywa, że misja, do której jest powołany, musi być realizowana w grupie, we wspólnocie. Pierwszych towarzyszy łączy piękne uczucie, przyjaźń w Panu, wspólne doświadczenie miłości Boga. Ćwiczenia duchowe pozwalają im przyjąć postawę rozeznawania, aby wiedzieć, gdzie Bóg ich wzywa i do czego. Ignacy charakteryzuje się także niezwykłą głębią duchową, zdolnością do refleksji na temat własnego życia i patrzenia na świat na sposób Jezusa, odkrywania miłości Boga i tego, w jaki sposób Bóg komunikuje się z nami, jak do nas mówi.“
Święty Ignacy z Loyoli, prezbiter - Czytelnia
