– Powołaniem każdego uniwersytetu jest służba prawdzie: jej odkrywanie i przekazywanie innym.(...) Jeżeli dzisiaj, jako papież, jestem tutaj z wami - ludźmi nauki - to po to, aby wam powiedzieć, że współczesny człowiek was potrzebuje. Potrzebuje waszej naukowej dociekliwości, waszej wnikliwości w stawianiu pytań i uczciwości w szukaniu na nie odpowiedzi – mówił dwadzieścia lat temu, 8 czerwca 1997 roku, papież Jan Paweł II podczas spotkania ze środowiskiem akademickim w kolegiacie św. Anny w Krakowie.

Jan Paweł II po raz kolejny odwiedził mury Uniwersytetu Jagiellońskiego przy okazji szóstej pielgrzymki do ojczyzny. Najpierw, w kolegiacie św. Anny, spotkał się z rektorami wyższych uczelni z całej Polski z okazji 600-lecia Wydziału Teologicznego UJ, a następnie udał się do Collegium Maius, gdzie rozmawiał z profesorami i młodzieżą akademicką oraz wysłuchał koncertu „Słowianek”. W tym samym dniu, przed południem na Błoniach, odbyła się kanonizacja królowej Jadwigi, fundatorki Akademii Krakowskiej. Jubileusz tych wszystkich wydarzeń stał się powodem do zorganizowania 5 czerwca br. w auli Collegium Novum sesji „XX rocznica spotkania Jana Pawła II z polskim światem akademickim”. W pierwszej części zebrania wyświetlono dwudziestominutowy film „Jan Paweł II w kolegiacie św. Anny w dniu 8 czerwca 1997 r.” Poprzedziło go wystąpienie prof. Franciszka Ziejki, uczestnika wydarzeń sprzed dwudziestu lat i pomysłodawcy sesji. – Rektor Aleksander Koj, otrzymawszy informację o zamiarze Jana Pawła II wyniesienia na ołtarze królowej Jadwigi, zaprosił do Krakowa na przewidziane na dzień 8 czerwca uroczystości wszystkich rektorów publicznych szkół polskich. Zaproponował, aby w przeddzień uroczystości rektorzy spotkali się w tej auli, w Collegium Novum, w celu przedyskutowania sprawy powołania do życia wspólnej reprezentacji rektorów. Po całodziennych obradach, wieczorem 7 czerwca ogłoszono zawiązanie Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich. Nazajutrz wszyscy rektorzy wzięli udział w uroczystościach na Błoniach, a następnie wraz z innymi przedstawicielami polskiej nauki zjawili się w kolegiacie św. Anny, gdzie swoje przemówienia wygłosili prof. Aleksander Koj, rektor UJ i ksiądz prof. Adam Kubiś, rektor Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie – wspominał prof. Franciszek Ziejka.

W drugiej części wydarzenia, w panelu dyskusyjnym wzięli udział: prof. Jerzy Woźnicki, przewodniczący Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego, rektor Politechniki Warszawskiej w latach 1996–2002, prof. Stefan Jurga, rektor Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu w latach 1996-2002, prof. Jan Szmidt, rektor Politechniki Warszawskiej, przewodniczący Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich, ks. prof. Wojciech Zyzak, rektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II oraz moderator panelu prof. Wojciech Nowak, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, przewodniczący Konferencji Rektorów Uniwersytetów Polskich. Głos z auli zabrali prof. Wiesław Banyś, były rektor Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, a obecnie przewodniczący Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich i prof. Mirosław Handke, były rektor Akademii Górniczo-Hutniczej i minister edukacji narodowej w rządzie Jerzego Buzka.

W sesji uczestniczyli między innymi: Stanisław Dziwisz, arcybiskup senior archidiecezji krakowskiej, biskupi: Jan Szkodoń, Grzegorz Ryś, Damian Muskus, Tadeusz Pieronek, Jan Dyduch, Jan Zając, członkowie korpusu dyplomatycznego, rektorzy uczelni krakowskich, prorektorzy UJ: prof. Armen Edigarian, prof. Jacek Popiel, prof. Dorota Malec i prof. Stanisław Kistryn, studenci, doktoranci, oraz po raz pierwszy na Uniwersytecie Jagiellońskim jako metropolita krakowski, arcybiskup Marek Jędraszewski. Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów reprezentował ks. Łukasz Ogórek SCJ.

Druga część uroczystości związanych z jubileuszem dwudziestolecia spotkania Jana Pawła II z polskim środowiskiem akademickim odbyła się w Katedrze Wawelskiej, gdzie wykład „Długo czekałaś… W XX rocznicę kanonizacji królowej Jadwigi” wygłosił biskup Grzegorz Ryś.

– Gdy królowa Jadwiga zmarła, wszyscy spodziewali się jej szybkiej kanonizacji. Świadczy o tym miejsce pochówku – nie pochowano królowej w katedralnej krypcie ani w bocznej nawie, ale po lewej stronie głównego ołtarza, pewnie z nadzieją na rychłe podniesienie relikwii. Pierwsze dwa protokoły cudów spisano już w 1419 roku, a w 1426 roku abp Wojciech Jastrzębiec powołał komisję, która miała poczynić przygotowania do procesu kanonizacyjnego – przypominał w swoim wykładzie bp. Ryś.

– Więc dlaczego zwlekano? Historycy podają trzy powody. Pierwszy – pieniądze, które zebrano na potrzeby procesu wydano na wojnę trzynastoletnią z Zakonem Krzyżackim. Drugi – procesem mógł nie być zainteresowany król Kazimierz Jagiellończyk, ożeniony z Elżbietą Habsburżanką, bliską krewną Wilhelma Habsburga, niedoszłego męża Jadwigi. Trzeci – po kanonizacji św. Kazimierza w 1521 r. Jagiellonowie stracili zainteresowanie promowaniem kultu Jadwigi.

Jak zaznaczył biskup, dla ludzi wierzących istnieją także inne powody, które przynoszą wyjaśnienie i satysfakcję nie tylko dla historyków. Zacytował słowa Jana Pawła II, który stwierdził, że „o kanonizacji Jadwigi zadecydowało przedziwne zrządzenie bożej opatrzności”. Jak pisał papież Paweł VI w liście z 10 maja 1974 r  skierowanym do kardynała Karola Wojtyły na 600-lecie urodzin królowej – „Jadwiga dostarcza nam przykładów dotyczących współczesnego życia”. Opatrzność zatem przewidziała czas tej kanonizacji. Możemy się zapatrzeć na jej postawę, decyzje, wybory, wartości. Najwyraźniej takiego spotkania potrzebuje człowiek, Polak, chrześcijanin przełomu XX i XXI wieku, a nie wieku XV – mówił bp Ryś.

 

Źródło: http://www.uj.edu.pl/wiadomosci/-/journal_content/56_INSTANCE_d82lKZvhit4m/10172/136790983