Księża Sercanie przybyli do Portugalii pod koniec 1946 r. Rozwijali się tak szybko, że dwadzieścia lat później mogli już utworzyć własną prowincję. Rozszerzenie się prowincji włoskiej, przybycie zakonników dehoniańskich zeszło się w czasie z odmłodzeniem Kościoła portugalskiego, co tłumaczy jej gwałtowny rozwój.
Jakiś czas potem prowincja włoska zapragnęła mieć własną misję, lecz wojna 1939-1945 utrudniała realizację tego pragnienia. 16 lutego 1946 r. Stolica Święta zaproponowała im misję w Mozambiku. Pierwsi misjonarze z przeznaczeniem do tej misji przybyli do Lizbony 29 października tego samego roku.
Mniej więcej w tym samym czasie umożliwiono naszym księżom prowadzenie w Funchal (Madera) szkoły apostolskiej dla formacji kapłanów i zakonników, przeznaczonych na misję w Mozambiku. Ksiądz Colombo i Canova, wyznaczeni, aby rozpocząć tę fundację, przybyli do Portugalii w grudniu 1946 r., a do Funchal udali się 17 stycznia 1947 r. Zgromadzenie pojawiło się w Portugalii wyłącznie z intencjami misjonarskimi.
Pod koniec 1947 r. księża skoncentrowali swoją działalność na dwóch miejscach: Funchal (Madera) i Lizbona. 13 maja 1949 r. zakupili teren w Funchal, aby powiększyć szkołę apostolską. W 1951 r. powierzono Zgromadzeniu włoski kościół pw. Najśw. Pani z Loreto.
W 1952 r. można było otworzyć seminarium w Coimbra, w mieście uniwersyteckim. Nasi seminarzyści odbywali studia w seminarium wyższym. W latach 1953-1954 utworzono szkołę apostolską w Aveir dla powołań z kontynentu.
12 listopada 1954 r. został erygowany region. W 1959 r. otwarto szkołę apostolską w Oporto, a dom w Aveiro przejął funkcje nowicjatu.
27 grudnia 1966 r. ufundowano własną prowincję. Pierwszym jej przełożonym prowincjalnym był ks. Colombo.
31 marca 1967 r. nowa Prowincja liczyła 32 księży, 30 studentów, 16 braci zakonnych i 17 nowicjuszy.
Źródło: Egidio Driedonkx, "Kalendarz historyczny SCJ. Agenda dehoniańska.", s. 515-516.
