Głównym tematem trzeciego dnia (30 listopada 2016) Spotkania Przełożonych Wyższych była przewodnia rola przełożonego wyższego (Leadership of the Major Superior). „Jesteście liderami, jesteście doświadczeni, jesteście mądrzy i każdy z was troszczy się o wielu współbraci oraz ludzi, których Bóg powierzył naszej trosce i naszej misji.” – powiedział Ojciec generał Heiner Wilmer.

Bp Jose Ornelas Carvalho, poprzedni przełożony generalny, często określał przełożonych wyższych jako senat Zgromadzenia. „Bardzo podoba mi się ta idea bpa Ornelasa” – powiedział ks. Wilmer. „To oznacza, że dzielimy odpowiedzialność za kierowanie Zgromadzeniem. Podzielamy tę samą wizję Zgromadzenia, określoną przez ostatnią Kapitułę generalną lub najwyższą władzę”.

Ks. Heiner mówił o sprawach wspólnych dla wszystkich prowincji i regionów. Na szczycie tej listy znalazła się formacja, w szczególności formacja podstawowa.

„Powiedz mi jakich masz wychowawców, formatorów, a ja powiem ci jak twoja prowincja będzie wyglądała w najbliższych latach”. Zdanie to ks. Wilmer zaczerpnął od byłego przełożonego generalnego jezuitów, ks. Adolfa Nicolas. „Musicie koncentrować swoją uwagę na formatorach. Jak są przygotowani do tej roli, w jaki sposób przekazują nasz charyzmat? Wychowawca musi się regularnie spotykać z każdym ze swych wychowanków, ale i wy musicie regularnie spotykać się z odpowiedzialnymi za wychowanie w waszej prowincji”. Co to znaczy „regularnie”? „Wychowawca powinien spotykać się i rozmawiać z każdym alumnem przynajmniej przez jedną godzinę w miesiącu” – powiedział Ojciec generał.

Duszpasterstwo parafialne

Ks. Wilmer mówił także o duszpasterstwie parafialnym i ostrzegł przełożonych, aby wysiłki prowincji nie skupiły się jedynie na prowadzeniu parafii. „My, jako zarząd generalny, nie mamy nic przeciwko duszpasterstwu parafialnemu, ale musimy pamiętać, że działalność o. Dehona wykraczała poza struktury parafialne, aby skierować się w stronę misji, formacji kapłanów, pracy socjalnej, edukacji, mediom”. Jeśli ograniczamy się jedynie do prowadzenia parafii jakimi jesteśmy sercanami? Czy zajmujemy się sprawami edukacji, wsparciem dla ubogich, pracą duchową? Musimy kierować nasze wysiłki w tym kierunku, gdyż w przeciwnym razie ryzykujemy utratę naszego charyzmatu! Jak wiele energii wkładamy w myślenie i planowanie naszych poza parafialnych dzieł?” Duszpasterstwo parafialne dla nas, jako sercanów, oznacza także życie we wspólnocie i „pełnienie naszej posługi bazując na wspólnocie”.

Migracja

„Migracja jest tematem naszego wieku” – mówił ks. Wilmer. „Sprawa ta wygląda nieco inaczej w poszczególnych krajach, ale musimy reagować. Umieścić go na porządku dziennym, w programach swoich wspólnot lokalnych i na poziomie swojej jednostki, prowincji czy regionu. Nasza odpowiedź na migrację może być różna, ale nie możemy uniknąć tematu. Każda jednostka musi dać konkretną odpowiedź na migrację”.
‎
‎Ojciec generał podkreślił potrzebę dotarcia do młodzieży, dążenie do współpracy ze świeckimi i promowania sercańskiej rodziny. Potwierdził znaczenie misyjnej dyspozycyjności i potrzebę międzynarodowych doświadczeń na etapie formacji, która do tej dyspozycyjności ma prowadzić. Należy pracować na rzecz powołań „poprzez wkład energii, ludzi i mediów w celu promowania sercańskiej drogi życia konsekrowanego". Każdy kontynent powinien poszukiwać wspólnych kierunków działania w zakresie rozwoju powołań.
‎
‎ I wreszcie, ks. Heiner nalegał, aby każda jednostka posiadała osobę odpowiedzialną za komunikację, którą może być zarówno sercanin, jaki i osoba świecka".

Powitanie sekretarzy

Środa zakończyła się uroczystym powitaniem sekretarzy z wszystkich prowincji, regionów i dystryktów, którzy także przybyli do Rzymu na swoje tygodniowe spotkanie formacyjne.