Rozpoczęło się spotkanie przełożonych Europy Zgromadzenia Księży Najśw. Serca Jezusowego.

W dniach 11-15 października 2021 w Krakowie, Domus Mater, zgromadzili się przełożeni wyżsi Księży Sercanów jednostek pracujących w Europie. Również Ojciec Generał Zgromadzenia i jego współpracownicy przybyli na to spotkanie.

Europa jest domem dla charyzmatycznych korzeni i miejsc, które są żywą pamięcią o tym, czym jest dzisiaj Zgromadzenie Sercanów i jego dziedzictwo, które również w pewien sposób walczy o swoje przetrwanie.

W Europie Dehonianie głoszą Ewangelię w sytuacji, w której chrześcijaństwo staje się coraz bardziej nieistotne. Wewnętrznie różne jednostki Dehonian zmagają się z problemem starzenia się i dramatycznym brakiem personelu.

Jest wiele oczekiwań i równie pilnych pytań, na które odpowiedzi nie można dalej opóźniać.

Z powodu pandemii spotkanie Przełożonych zostało przełożone, a następnie odwołane. Wreszcie wszystkie jednostki administracyjne mogą być obecne osobiście.

Wyżsi Przełożeni zostali zaproszeni do ponownego odczytania listu, który papież Franciszek napisał z okazji obchodów 50. rocznicy obecności Stolicy Apostolskiej jako Stałego Obserwatora w Radzie Europy: „Papież” – pisze ks. José Agostinho, koordynator wydarzenia, „wyzywa Europę, by nie zatrzymywała się w kontemplacji przeszłości, postrzeganej jako album wspomnień, ale by rozwijała się w kierunku przyszłości”.

List papieża Franciszka jest punktem wyjścia do pracy tego spotkania. Uczestnikom wysłano wcześniej kilka pytań, na które postarają się udzielić wspólnej odpowiedzi:

  1. Jak możemy zachować naszą przeszłość i naszą historię – miejsca fundacji, domy i budowle – bez nostalgii i konserwatyzmu?

  2. Jaki wkład możemy wnieść w bardziej przyjazną i gościnną Europę, uważną na ostatnich w społeczeństwie, na wykluczonych, na uchodźców?

  3. Skoro dialog międzyreligijny jest jednym z największych wyzwań w budowie Europy, jak możemy zintegrować ten dynamizm?

  4. Jak pogodzić potrzebę przyjmowania współbraci z innych podmiotów, a jednocześnie nadal wysyłać współbraci na ziemie misyjne?

  5. Jak prowadzić skuteczną i skoordynowaną formację wspólną naszych kandydatów i zakonników w formacji początkowej?

  6. Jakie wspólne strategie możemy zastosować, aby skuteczniej zintegrować świeckich z projektem Sercanów?

  7. Aby zoptymalizować nasze zasoby ludzkie, jak możemy zreorganizować różne podmioty w Europie?

Cały ten tydzień będzie przeplatał się konferencjami i pracą w grupach. Pozostaje nam tylko życzyć dobrej i owocnej pracy dla przyszłości Europy i całego Zgromadzenia.

W czasie tego spotkania ks. Władysław Majkowski SCJ przedstawił temat „Obecne wyzwania dla życia sercańskiego i kościelnego” (wykład dostępny ► po włosku).

W Europie, według prelegenta, sercanie powinni wspólnie zmierzyć się z co najmniej czterema nowymi formami ubóstwa: niepewnością, migracją, ekologią środowiskową i ludzką oraz zmianami kulturowymi, takimi jak na przykład proces dechrystianizacji, ideologia gender, pandemia i jej konsekwencje. Jak? Jego zdaniem powinni całym sercem zaangażować się w solidarność społeczną. "Rozwiązywanie problemów społecznych dzisiaj nie jest łatwe. Ich skala, podobnie jak skala migracji, jest obecnie tego najlepszym przykładem. Konieczne jest jednak, i wydaje się to niezwykle ważne, zbadanie ich przyczyn. Są to: konflikty wojenne, w które bezpośrednio lub pośrednio zaangażowane są inne państwa, skutki kolonializmu i neokolonializmu, które bardziej wyrafinowane niż klasyczny kolonializm utrzymują wiele państw w ubóstwie. Wynika z tego, że rozwiązywanie problemów zawsze, a zwłaszcza teraz, jest nie tyle kwestią techniczną, co bardziej moralną" podsumował swoje wystąpienie ks. Majkowski. Wzywając równocześnie do zaangażowania: "Problemy, których doświadcza dziś ludzkość, stanowią wielkie wyzwanie dla Kościoła jako całości i dla jego części. W ten sposób są one również wyzwaniem dla naszego Zgromadzenia, które z woli Ojca Założyciela musi być zawsze gotowe odpowiedzieć w najlepszy możliwy sposób. Nasza zasada życia inspiruje nas do tego: - uczestniczyć w odkupieńczej łasce, w służbie naszych różnych zadań, chcemy być w komunii z Chrystusem, obecni w życiu świata, i solidaryzując się z Nim i całą ludzkością i całym światem, ofiarować się Ojcu jako żywa ofiara, święta i miła Jemu" (NRV, 22).

W tych spotkaniach każda Prowincja i Region przedstawiły aktualną rzeczywistość danego podmiotu wraz z różnymi problemami ich dotykającymi I pytaniami, na które należy znaleźć odpowiedź.

Według najnowszych statystyk sercanie w Europie mają dziś 725 członków i stanowią 34,5% Zgromadzenia.

Istnieją dwa elementy słabości, które są wspólne dla wszystkich części sercańskich w Europie: postępujące i niepowstrzymane starzenie się jej członków oraz brak rodzimych powołań.

Do tego dochodzą problemy we wspólnotach, takie jak na przykład opór wobec zmian, przyjęcie stylu życia, który nie jest zbyt ewangeliczny, rozproszenie i aktywizm duszpasterski, atmosfera niezbyt braterska, a czasem bardzo konfliktowa wśród członków, brak poważnego planowania, słabość w entuzjastycznym głoszeniu Ewangelii.

Wreszcie porzucenie życia zakonnego przez młodych członków rodzi wiele pytań.

Dedykowani ewangelizacji

Ale są nie tylko negatywne znaki. To, co było zaskakujące w słuchaniu różnych raportów, to fakt, że wyżsi przełożeni są wdzięczni za dyspozycyjność i poświęcenie większości współbraci. Dlatego też pomimo oporu, duchowa postawa Ecce Venio, filaru charyzmatycznej tożsamości sercańskiej, jest przeżywana w praktyce.

Nie sposób wymienić licznych działań duszpasterskich na różnych polach misyjnych: od parafii, przez młodzież, przez ubogich, po świat uniwersytecki i szkolny, po świat szpitali, pośród ubogich, po tych wszystkich, którzy potrzebują najbardziej elementarnrj pomocy.

Duch wspólnoty w wielu wspólnotach jest także siłą, która rodzi przyjaźń i wsparcie dla zaangażowania w ewangelizację.

Otwarci na przyszłość

Wreszcie, istnieją wspólne wyzwania, w które musimy więcej inwestować i na które nie znaleźliśmy jeszcze wspólnej odpowiedzi: ożywienie życia braterskiego, słuchanie młodych ludzi, przekonanie o otwartości na międzynarodowość, zaangażowanie w kwestie społeczne (niepewność zatrudnienia, świat pracy, formacja).

Agenda pełna tematów i perspektyw. Ale z pewnością jest to ścieżka pełna niewiadomych, ale taka, którą należy podążać z ufnością, tak jaką była ścieżka Abrahama.

ZKH SCJ (na postawie artykułów z dehoniani.org)